در زمانهاى گذشته ، شخصى که به بخل و خساست معروف بود؛ وارد کارگاه کوزه گرى شده و سفارش ساختن یک کوزه و یک کاسه نفیس را داد و در نقش و نگار و تزئین آن تاءکید کرده و اضافه نمود: ((آیاتى از قرآن هم ، روى آنها بنویسند؛ تا زیباتر شود.)) کوزه گر پرسید: ((بر روى کوزه ات ، چه بنویسم ؟)) بخیل گفت : ((این آیه را بنویس : (فَمَنْ شَرِبَ مِنْهُ فَلَیْسَ مِنّى ) * (یعنى هر کس از آن بنوشد، از همراهان من نیست .) کوزه گر گفت : ((بر کاسه ات ، چه نویسم .)) گفت : ((بنویس : (وَ مَنْ لَمْ یَطْعَمْهُ فَاِنَّهُ مِنّى )** (هر کس از آن نخورد، از همران من است .)