قرآن هم وسیله است

اگر کسى بخواهد خالصانه در راه  خدا طى طریق کند. باید به قرآن رجوع کند معناى قرآن را بخواهد تا بتواند، آن را حس کند. آن کس که به قرآن نزدیک مى شود باید با تمام وجود، و از صمیم قلب به آن نزدیک شود. این کار نیاز به دانش و فلسفه ندارد. زیرا قرآن کتاب همه انسان هاست ، پس به همه خیر و برکت مى رساند، و هیچ مؤ منى را بى پاسخ نمى گذارد. و از انوار خود به او مى دهد.
اگر کسى به قرآن انس گرفت ، دیگر محدود به زمان و مکان نیست ، خسته نمى شود، و با ذوق و شوق بسیار به بهره بردارى از قرآن مى پردازد، و این ذوق پایدار است و در هر دو جهان خواهد ماند.
اگر آدمى فقط به امور دنیوى بپردازد قفل نفس و روح باز نمى شود لذا نمى تواند، با خدا ارتباط یابد. اما اگر به سوى قرآن رود و خود را پاک نماید. قفل روح باز شده و مؤ من آن را با چیزهاى پاک و خوب پر خواهد کرد. این پرکردن پایان ندارد.

هر چند قرآن داراى شاءن و مقام و نور و ارزش بسیارى در جهان است . اما در نهایت قرآن هم از سوى خداست ، و نباید آن را بت کرد، بلکه همواره به یاد داشت که قرآن وسیله اى براى رسیدن به حضرت حق مى باشد.