نیاز انسان به جهان بینى

نیاز انسان به جهان بینى

جهان بینى به معناى نگرش کلى به جهان است .در این نگرش ، انسان براى هر یک از موجودات جهان هستى جایگاه ویژه اىقائل مى شود و همچون تابلوى زیبایى که در آن هر چیز در جاى خود و در رابطه اى مشخص بادیگر اشیاء قرار مى گیرد، در ترسیم کلى اش از جهان و واقعیات آن در ذهن خود، همه موجودات را به طور سلسله اى منظم و هماهنگ لحاظ مى کند به گونه اى که داراى نظم منطقى خاصى بوده و مى تواند پاسخگوى ذهن کنجکاو انسان در مورد سؤ الات مربوط به هستى باشد.
انسان براى اقناع روح کنجکاو و حقیقت جوى خویش نیاز به یک جهان بینى منطقى و واقع گرا راحس مى کند، تا بتواند در سایه پناه بردن به آن ، اوّلا عطش روح جویاى حقیقت اش را پاسخگوباشد و سؤ الاتى که دائماً او را به خود مشغول مى دارد مانند (من از کجا آمده ، به کجا مى روم، هدف از آمدن من به این دنیا چه بوده و...) را پاسخ دهد و ثانیاً خود را از گرفتار شدن بهپوچى و بى هدفى برهاند. همان پوچى که اگر به سؤ الات مطرح شده فوق پاسخ صحیح ندهد، روح او را آزرده و تا آنجا او را خسته و بى هدف مى کند که حاضر است به رایگان نعمت زندگى و هستى را از دست داده و به خیال خویش با پناه بردن به خودکشى و... خود را از آنبرهاند.
از سوى دیگر هر شخص براى ادامه زندگى ناچار است که اعمالى را به عنوان وظیفه انجام دهدو از ارتکاب اعمالى خوددارى کند. این اعمال که از آنها به باید و نباید تعبیر مى کنیم ، مبتنى بر جهان هاى متفاوت ، مختلف خواهد بود و لزوماً هر شخص براى انتخاب بایدها و نبایدها مجبوراست به جهان بینى خاصى تن در دهد. حتى کسانى که مى خواهند در دنیا خود را از همه قید وبندها رها نموده و به گمان خود آزاد از قید و بند مکتب ها زندگى کنند همین عملشان قطعاً باتوجه به جهان بینى خاصى است که براى خود برگزیده اند. خلاصه آنکه نیاز به جهانبینى امرى اجتناب ناپذیر است و از آنجا که انسان داراى قوه فکر وتعقل است بى اختیار به سوى اختیار جهان بینى گام برمى دارد. آنچه مهم است انتخاب جهانبینى صحیح و جامع و کامل است که بتوان براساس آن به بایدها و نبایدهاى صحیح دست یافت و در سایه آنها راه رسیدن به مقصد و هدف والاى انسان در رسیدن به کمال را هموار کرد.