راز و سیاست

راز و سیاست

مهمترین عامل پیروزى در صحنه هاى سیاسى ، حفاظت از اسرار و اطلاعات خودى است و اگر فرد، سازمان یا دولتى ، توان حفظ اسرار خویش را نداشته باشد، نباید در انتظار موفقیت باشد و یقین بداند که دیگران ،بویژه دشمنان ، با سود بردن از چنین اسرارى ، پیروزى را از آن خود خواهند ساخت . حضرت على علیه السلام با اشاره به چنین واقعیتى مى فرماید: ( اَلظَّفَرُ بِالْحَزْمِ وَالْحَزْمُ بِاِجالَةِالرَّاءْىِ وَالرَّاءْىُ بِتَحْصینِالْاَسْرارِ)  1
پیروزى به دوراندیشى است و دوراندیشى نتیجه به کار بستن اندیشه است و اندیشه (صحیح ) نیز به حفظ اسرار بستگى دارد.
بـر ایـن اسـاس ، سـیاست بدون حفظ اسرار، مفهومى نخواهد داشت و سیاستمدار واقعى کسى است که با جدیّت ، همه اسرار و اطلاعات سیاسى ، اجتماعى ، نظامى ، اقتصادى ، تخصّصى و فنّى ، مـکـتـبـى و حـتـى فردى خویش را با درایت و دوراندیشى ، طبقه بندى کند و آنچه را با سیاست خویش هماهنگ مى بیند، در اختیار دیگران قرار دهد.
تـاریـخ گـواهـى مـى دهـد کـه مـردان بـزرگ ، هـمـواره اصـل رازدارى را در هـمـه ابـعـاد زنـدگـى خـویـش ، بـویـژه در مـسـائل سـیاسى ، بطور کامل ، مراعات مى کرده اند و از این رهگذر به موفقیتهاى چشمگیرى نیز نـایـل شده اند. آنان به اقتضاى موقعیت زمانى خویش ، گاه اندیشه ، هدف ، تعداد یاران و حتى محل زندگى خود را از دید دشمن پنهان مى داشتند تا از گزند آنان مصون بمانند.
امام رضا علیه السلام ضمن شرح زندگى حضرت ابراهیم (ع ) مى فرماید: ( فـَلَمْ یـَزَلْ اِبـْراهـیـمُ فـىِالغـَیـْبـَةِ مـَخـْفـِیـّا لِشـَخـْصـِهِ کـاتـِمـا لِاَمـْرِهِ حـَتـّى ظَهَرَ فَصَرَعَ بِاَمْرِاللّهِ)  2
بـدیـن سـان ، ابراهیم (ع ) خویشتن را در مخفیگاه پنهان کرد و امر (نبوت ) خود را مخفى داشت تا (در موقع مناسب ) آشکار شد و امر خدا را اجرا کرد.
قـرآن مـجـیـد در آیـه 28، سـوره غـافر، از مؤ من آل فرعون یاد مى کند که ایمانش را از فرعون پـنـهـان مـى کـرد. امـام بـاقـر(ع ) در تـفـسـیـر ایـن آیـه مـى فـرمـایـد: ( او شـشـصـد سال ایمانش را مخفى نگاه داشت .)  3
پیرامون مخفى کارى پیامبر صلّى الله علیه و آله ،حضرت خدیجه وامام على (ع ) مى فرماید: ( کانَ رَسُولُاللّهِ (ص ) مَعَ خَدیجَةَ مُسْتَتِرا حَتّى اُمِرَ بِالْاِعْلانِ... کَتَمَ عَلىُّ بْنُ اَبى طالِبٍ (ع ) یَوْمَ اَسْلَمَ مَعَ رَسُولِ اللّهِ (ص ) حَتّى اَظْهَرَ اَمْرَهُ)  4
رسول خدا (ص ) با خدیجه ، ایمان خود را مخفى داشتند تا اینکه (از سوى خدا) ماءمور به اعلان شـد. حـضـرت عـلى (ع ) نـیـز از روزى کـه بـه پـیـامـبـر ایـمـان آورد تـا روزى کـه رسول خدا امر (نبوت ) را ظاهر ساخت ، ایمان خود را مخفى کرد.
هـمـچـنین رسول اکرم (ص ) در امور نظامى ، اصل رازدارى و مخفى کارى را کاملا مراعات مى کرد؛ در جریان فتح مکه با اینکه طرح عملیاتى ، مسیر حرکت و اهداف آن را بکلّى سرّى نگه داشت و راهـهـاى ورودى مدینه را نیز کنترل کرد و ... حتى دست به دعا برداشت و از خدا خواست که نقشه اش برملا نشود تا قریش را در میان شهر و دیارش غافلگیر کند. 5

1 ـ نهج البلاغه ، حکمت 45، ص 1110.
2 ـ بحارالانوار، ج 12، ص 41.
3 ـ همان ، ج 13، ص 28.
4 ـ همان ، ج 25، ص 72.
5 ـ همان ، ج 21، ص 119.