عصمت

عصمت یعنى مصونیت از گناه و اشتباه ، پیامبران نه مرتکب گناه مى شوند و نه در کار خود دچار خـطا و اشتباه مى گردند، پیراستگى آنان از گناه و اشتباه ، حد اعلاى قابلیت اعتماد را به آنها مى دهد.
ایـنـک مى پرسیم که این مصونیت از گناه از کجا سرچشمه گرفته است ؟ آیا آنان همچون سایر انـسـانـها نیستند که از غرایز و شهوات برخوردار باشند مانند فرشتگان ، یا آنکه هر وقت مى خواهند مرتکب گناه و اشتباه شوند یک ماءمور غیبى جلوى آنها را مى گیرد؟!
در پـاسـخ مـى گوییم : عصمت پیامبران نه به خاطر نداشتن غرایز و شهوات است ، بلکه آنان هـمـانند سایر انسانها از غرایز برخوردارند و نه به خاطر آن است که کسى مانع آنان از گناه شود، بلکه برخاسته از نوع بینش و درجه یقین و ایمان آنان است .