منشاء عصمت پیامبران از اشتباه

مـصـونـیـت از اشـتـبـاه ، نـاشـى از نـوع بینش پیامبران است . اشتباه در آنجا رخ مى دهد که انسان بـطـور مـستقیم به واقعیتهاى عینى نرسد، بلکه از راه محاسبه هاى ذهنى کم و بیش با آنها آشنا شـود. هـمـانـگـونـه کـه حـواس مـا بـطـور مـسـتـقـیـم بـا جـهـان خـارج ارتـبـاط نـدارد و عقل نیز غالب فعالیتهایش روى داده هاى حسى است . پس امکان اشتباه وجود دارد. اما پیامبران الهى از درون خـود بـا کـمـک نـیـروى وحـى ، بـا واقـعـیـت هـسـتـى ارتـبـاط و اتصال دارند و چون در متنِ واقعیت ، اشتباه رخ نمى دهد، پس در ارتباط ایشان با آن نیز اشتباهى رخ نمى دهد.