برای نیل به مقام دوستی اهلبیت دو راه وجود دارد که هردو ملازم همدیگر می باشد ؛ نظری و عملی.
نظری : " محبت " فرزندی است که در دامان معرفت و شناسایی پرورش می یابد و آن گاه که معرفت حاصل شد، کشش به سوی محبوب و شکل گرفتن طبق روش او نیز حتمی خواهد بود. از این رو نخستین قدم در ایجاد محبت و نیل به مقام دوستی اهلبیت (ع) ، شناخت آنان است و برای شناخت سه راه وجود دارد:
1- مطالعه تاریخ زندگانی آنان.
2- مطالعه و تفکر در سخنان و عملکرد آنان.
3- شناخت خدا ( زیرا؛ با شناخت خدا و صفات او می فهمیم که اهلبیت که متصف به اوصاف و اسماء الهی هستند چه وی‍زگی های دارند)
عملی : در این راه نیز دو روش اساسی وجود دارد ؛
1- تبعیت از آنان؛ عمل کردن به سخنانشان و اجتناب ازحرام و عمل کردن به واجبات، هم شکلی با آن سروران، متخلق شدن به اخلاق آنان در سخن وعمل. باروری و همچنین فزونی محبت به آن عزیزان ، به دوست داشتن امور و افرادی است که آنان دوست می دارند و متنفر بودن از هر کس و چیزی که ایشان، مبغوضش می دارند.
2- رابطه وپیوند داشتن؛ زیارت آنان در حرم های پاکشان و یاد کردن ایشان از دور ونزدیک، موجب ایجاد محبت می شود. اینکه بر زیارت اهلبیت (ع) این همه ثواب مترتب بوده و این همه به آن توصیه شده است؛ برای این است که با آنان " رابطه" پیدا شود. وقتی رابطه پیدا شد، " تشبه" پدید می آید و وقتی تشبه پیدا گشت ، " عشق ومحبت" به حد اعلای خود می رسد.
سلام وبلاگ خوبی داری نظرت درباره تبادل لینک چیه ؟