انس با قرآن کریم غیر از مطالعه و تحقیق در قرآن است؛ اگرچه قرائت و تحقیق مقدمه و مبادی اولی انس است. انس با قرآن کریم و عشق و فهم و مجالست و مجانست با قرآن شرط‌هایی دارد و نخستین شرط آن دوستی و صفا و صداقت است. ممکن است کسی عمری قرآن را قرائت کند؛ اما با قرآن دوست نشود. باید دانست قرآن کریم زنده و داناست؛ چرا که فرمود: «والقرآن الحکیم» و ممکن نیست که حکیم از ذوی العقول نباشد و انس با قرآن کریم؛ یعنی انسان شب و روز به قرآن نظاره کند، آن را زیارت کند، ببوسد، ببوید، قرآن را به روی قلب خود و روی چشم خود بگذارد، با قرآن سخن بگوید، با او درد دل کند، قرآن را همراه خود داشته باشد و لحظه‌ای از او غافل نباشد که اگر این گونه شد، قرآن کریم کار خود را می‌کند و اثربخشی می‌نماید. این کار را هر انسان عادی می‌تواند انجام دهد و همان بهره‌ی مناسب خود را از قرآن ببرد. انس با قرآن کریم غیر از علم به قرآن است؛ اگرچه بهترین راه انس، قرائت است؛ اما اگر کسی توان تلاوت آن را ندارد، می‌تواند از قرآن کریم بهره‌ی خود را ببرد، مگر نمی‌گویید: «کمال همنشین در من اثر کرد»، همنشینی با قرآن مجید نیز اثر خود را می‌گذارد.
همان‌گونه که بیان شد، اگر کسی با قرآن کریم انس حاصل نماید، در ابتدا و آغاز ورود به قرآن کریم است و وی ابتدای رسوخ در بطن قرآن را یافته است ولی چنان‌چه انس حاصل نشود، با علم، فن، فلسفه و عرفان نمی‌توان ورود به قرآن و رسوخ در آن را حاصل نمود، بلکه قرآن کریم باید انسان را بپذیرد و جزو دوستان خود قرار دهد و این امر همان‌گونه که بیان شد تنها در سایه‌ی انس ممکن می‌گردد. قرآن کریم و وحی حقیقتی خارجی است و آن‌چه در میان دو جلد قرار دارد، حاکی و علامتی است برای حقیقت واقعی قرآن که همه‌ی جای عالم را احاطه کرده است. در واقع، آیه‌های قرآن مانند شماره تلفن است که هر کدام را گرفتید، همان مکان مورد نظر زنگ می‌زند، حال اگر هر آیه‌ای را گرفتید و زنگ زد، نشانه‌ی آن است که شما به بطن قرآن کریم راه پیدا کرده‌اید و اگر انس و رسوخ حاصل شود، گاه آیه‌ای در خواب شما ظاهر می‌شود و تأویل خود را نشان می‌دهد و از این راه می‌توان فهمید آیه‌ای نسخ شده است یا خیر.
متشکرم از این مطلب برای کنفرانس نوشتم الهم صل علی محمد و ال محمد و عجل فرجهم یا مهدی ادرکنی