اسباب نفسانیه آن است که در ابتداى فطرت از براى آدمى حاصل باشد.مثلآنکه قوه ادراک او ضعیف باشد، یا در او قوه شهوت اصلا نباشد.
اسباب خارجیه آن است که به سبب عوارض خارجیه حاصل شده باشد.مثلاینکه با بدان نشسته، یا حکایات ایشان را شنیده، و میل و شوق به آنها نموده و پیروى ومتابعت کرده و مرتکب اعمال ناشایست گشته تا آنکه ملکه او شده.
و اسباب جسمانیه آن است که به سبب ناخوشى و مرض، در بدن صفات بدحاصل شده باشد، همچنان که مشاهده مىشود که به سبب بعضى از امراض، آدمى راکجخلقى به هم مىرسد، یا ضعف و «فتور» در قوه شهویه پیدا مىگردد.