قرائتهای مختلف قرآن کریم
مطالعه و تحقیق و بازی با الفاظ قرآن کریم ممکن است مقدمهی علم و فهم قرآن مجید و موجب ایجاد انس و الفت با قرآن حکیم شود؛ اما تا وقتی که انس با قرآن حاصل نشود، همهی آن مدرسه بازی و تشکیلات ظاهری است؛ زیرا قرآن حقیقتی ابدی و زندهای است که هر کسی اعم از خداوند متعال تا ملائکه و انبیا و اولیای الهی، هر یک به نحوی آن را قرائت کردهاند که این الفاظ و جلوهی ظاهری آن، نوعی از قرائت آن است که رزق گرفتاران الفاظ قرار گرفته است؛ حتی جمادات، نباتات و همهی مخلوقات هر کدام به نوعی قرآن عظیم را قرائت کردهاند و به این حقیقت در جای جای قرآن اشاره شده است . وإن من شیء إلاّ یسبّح بحمده ولکن لا تفقهون تسبیحهم ؛ چیزی در عالم هستی نیست مگر آن که به حمد خدای او را تسبیح میکند اما شما ستایش آنان را در نمییابید. در سورهی قیامت به قرائت خدا و ملائکه اشاره شده است که میفرماید: انّ علینا جمعه و قرانه، فاذا قرأناه فاتّبع قرانَه ؛ ما خود قرآن را جمع نموده و آن را بر تو قرائت میکنیم و چون آن را بر تو خواندیم، پیرو آن باش. خداوند قرآن کریم را همراه با فرشتگان قرائت میکند، ای پیامبر صلی الله علیه و اله وسلم ، تو با زبان، گوش، جسم، جان، روح، روان، ذهن، قلب و با تمام وجود حقیقت قرآن را درک و دریافت کن. بر اساس این آیات شریفه، همهی موجودات از خداوند متعال تا ظهورات هستی، همه و همه به زبانی مخصوص به خویش قرآن را قرائت میکند. البته، مقصود قرآن کریم از قرائت و تلاوت، خواندن همراه با تدبّر و دقت در معانی و فهم آن است که اگر قرآن کریم به این صورت خوانده شود هر چه بیشتر خوانده شود بهتر است. بنابراین، اگر کسی در یک آیهی شریفه، دقت عمیق کند؛ بهگونهای که معنای آن آیه توجه قلبی او را جلب کند؛ چنانچه دهها بار نیز آن را تکرار کند نه تنها خسته و ملول نمیشود بلکه با هر مرتبه تکرار، معنا و حقیقت تازهای را برای او کشف میگردد و در این صورت تکرار آن اگر با نشاط و جذبه باشد شایسته است تا حقیقت و باطن آن آیهی شریفه بر قلب و جان وی نازل شود.
آیت الله العظمی استاد نکونام