مشق عاشقی
اى که عاشق نئى ، حرامت باد * زندگانى که مى دهى بر بادمشق عاشقی
اى که عاشق نئى ، حرامت باد * زندگانى که مى دهى بر باد
یاد خدا
یاد خدا
(ذکر) به معناى (یاد کردن با قلب یا زبان ) است . این واژه در فرهنگ اسلامى مفهوم خاصى دارد؛ در آیات قرانى و روایات اهل بیت (ع )گاهى به معناى (به یادِ خداى سبحان ، اسـمـاى الهـى و نعمت هاى خدا بودن ) به کار رفته است و گاهى نیز به معناى یادآورى ایّام اللّه و سرگذشت بندگان صالح ، اولیاى خدا و پیامبران و مانند آن آمده است که تمام ذکرها در فـرهـنـگ اسـلامـى مـقـدمه اى براى (ذِکْرُ اللّه ) است و توصیه شده که انسان همواره و در تمام احوال به یاد خداى سبحان بوده او را حاضر و ناظر بر اعمالش بداند.
ذکـر خـداى مـتـعـال از بهترین و پاکیزه ترین اعمال است . ذکر، خوى نیکوکاران ، مایه شرافت ، رستگارى و... است و آیات قرآن و روایات اسلامى به آن توصیه کرده اند.
قرآن کریم مى فرماید: (یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اذْکُرُوا اللّهَ ذِکْراً کَثیراً...) *
اى کسانى که ایمان آورده اید، خدا را بسیار یاد کنید.
رسول خدا(ص )مى فرماید:
(اِعـْلَمـُوا اَنَّ خـَیـْرَ اَعْمالِکُمْ عِنْدَ مَلیکِکُمْ وَ اَزْکاها وَ اَرْفَعَها فى دَرَجاتِکُمْ وَ خَیْرَ ما طَلَعَتْ عَلَیْهِ الشَّمـْسُ، ذِکـْرُ اللّهِ سـُبـْحـانـَهُ وَ تـَعـالى فـَاِنَّهُ اَخـْبَرَ عَنْ نَفْسِهِ فَقالَ اَنَا جَلیسُ مَنْ ذَکَرَنى ) **
بـدانید که بهترین اعمالِ شما نزد خداوند و پاکیزه ترین و فزاینده ترین آنها در درجات شما و بـهـتـریـن چیزى که آفتاب بر آن تابیده ، (ذکر خداى سبحان ) است ؛ زیرا خداى تعالى از خودش خبر داده و فرموده است : من همنشین کسى هستم که مرا یاد کند.
امیر مؤ منان (ع )مى فرماید:
(ذِکْرُ اللّهِ سَجِیَّةُ کُلِّ مُحْسِنٍ وَ شیمَةُ کُلِّ مُؤْمِنٍ) ***
یاد خدا خصلت هر نیکوکار و خوى هر مؤ منى است .
* احزاب (33)، آیه 41.
** عدّة الداعى ، احمد بن فهد، ص 238.
*** شرح غررالحکم ، ج 4، ص 30.
غیرت دینى
غیرت دینى
خودسازى
خودسازى
منظور از خودسازى ، (پیراستن خود از زشتى ها و آراستن به خوبى ها)ست که علماى اخلاق از آن بـه (تـخـلیـه و تـحـلیه ) تعبیر مى کنند. انسان سازى در مرحله نخست کارى خدایى است و آفـریـدگـار جهان با اسم شریف (ربّ) متکفّل پرورش و تربیت همه آفریدگان خویش است و درباره تربیت انسان نیز فرمود:
(... وَ لَوْ لا فـَضـْلُ اللّهِ عـَلَیـکـُم وَ رَحـْمـَتـُهُ مـا زَکـى مـِنْکُم مِنْ اَحَدٍ اَبَداً وَ لکِنَّ اللّهَ یُزَکّى مَنْ یَشاءُ) *
اگـر فضل و رحمت الهى شامل حال شما نبود، یک نفر از شما هم پاک نمى شد و لیکن خدا هر کس را که بخواهد، تزکیه مى کند.
تـزکـیـه الهـى تـا حـدودى بـه شـکـل تـکـویـنى مى تواند باشد ولى مشیّت او بیشتر از طریق تـشـریـع تـحـقـّق مـى یـابـد چـنان که درباره بزرگ ترین پیامبرش واژه رحمت به کاربرد و فرمود: (وَ ما اَرْسَلْناکَ اِلاّ رَحْمَةً لِلْعالَمینَ) ***
ما تو را جز رحمت براى جهانیان نفرستادیم .
بـنـابـراین فرستادگان الهى ، ماءموران خدا براى تزکیه مردم هستند و آنان با تعلیم معارف الهـى و تـبـلیـغ پـیـام هـا و حـکـمـت هـاى او، هـمـچـنـیـن در مـیـدان عـمـل و ارائه بـهترین الگوهاى عملى ، راه هاى خودسازى را براى امّت خویش ترسیم مى کنند و زمـیـنـه هـاى اجراى مشیت خدا را فراهم مى سازند درباره این رسالتِ پیامبر اسلام (ص )در قرآن آمده است : (لَقـَد مَنَّ اللّهُ عَلَى الْمُؤْمِنینَ اِذْ بَعَثَ فیهِمْ رَسُولاً مِنْ اَنْفُسِهِمْ یَتْلُوا عَلَیْهْم آیاتِهِ وَ یُزَکّیهِمْ وَ یُعَلِّمُهُمُ الْکِتابَ وَالْحِکْمَةَ...) ***
خـداونـد بـر مـؤ مـنان منّت نهاد که در میان آنان ، پیامبرى از خودشان برانگیخت که آیات خدا را براى آنان تلاوت کند و پاکشان گرداند و کتاب و حکمت به آنان بیاموزد.
مرحله دوم خودسازى به اختیار و استعداد انسان بستگى دارد؛ اگر کسى زمینه هاى هدایت و رشد و تـکـامل روحى خویش را با هدایت و تربیت تکوینى و تشریعى الهى هماهنگ سازد و با برداشتن گـام هـاى نـخـسـتـیـن ، شـایـسـتـگـى خـویـش را نـشـان دهـد، رحـمـت و فـضـل بـى نـهـایـت الهـى شـامـل حـالش مـى گـردد و او را بـه سرمنزل مقصود راهنمایى مى کند.
* نور (24)، آیه 21.
** انبیا (21)، آیه 107.
*** آل عمران (3)، آیه 164.
